هابیل

یک جریان در داخل کشور خیلی دم از مردم می‌زند، مخصوصاً در زمان انتخابات و همین جریان هم بیش از همه علیه مردم کار می‌کند. این جریان سیاسی، در مسایل فرهنگی و اقتصادی آنارشیستی عمل می‌کنند. چرا که در فضای آنارشیستی به منافع خود دست می‌یابند. می‌توانم بگویم سوپرلیبرال هستند. چون کلّاً اقتصاد و فرهنگ را رها می‌کنند و دولت تقریباً هیچ کاره می‌شود. نه تدبیر می‌کند و نه سیاستگزاری و نه بسترسازی و نه ... اصلاً در راه تأمین مصالح ملّی خطر نمی‌کنند. دوران حاکمیّت خود را چنان به نرمی‌برگزار می‌کنند که هیچ اتّفاق مهمّی نمی‌افتد. وضع موجود نباید تکان بخورد، نباید تحوّل مهمّی اتّفاق بیفتد، نباید دچار دردسر و زحمت شوند، نباید .... وقتی سر کار می‌آیند، مقدّرات کشور را دو دستی تحویل اراذل و اوباش و ایادی دشمن و نفوذی‌ها می‌دهند. بیخود نیست که طرفدارانشان مرفّهین بی‌درد و اشراف آروغ‌زن و دلّالان زالوصفت و گرگ‌آسا هستند. بیخود نیست که طرفداران ثابت‌شان آدم‌های هرهری مذهب و بی‌مرام و غربگرا و وطن‌فروش‌اند. بیخود نیست که دشمنان انقلاب و اسلام و ایران از این‌ها راضی و خشنودند.